Na een zacht begin van de winter is er voor de komende weken vorst voorspeld, maar daar zal onze boot geen last van krijgen. Drie maanden geleden is het alweer dat Hijskraan Harry de boot uit het water tilde en op de bok liet zakken.

We verwijderden kilo’s mosselen en alle tuigage en dekte ‘m toe met een zeil. Op een grasveld op de werf trotseerde hij twee nieuwswaardige stormen van het type code-rood en terwijl wij ons ondertussen tegoed deden aan pepernoten, kerstdiners en oliebollen wachtte hij rustig op zijn beurt voor een plekje in de loods. Het onderwaterschip willen we volledig kaal gaan halen en omdat kaal hout het vocht uit de buitenlucht als een sponsje zou opslurpen, moet dit binnen gebeuren. Begin januari was het zo ver. Met bok en al verhuisde de boot naar een vorstvrije loods waar het klussen nu echt is begonnen.

Als twee verdwaasde schoorsteenvegertjes kwamen we dit weekend terug van de werf. Moe, dorstig en onder het stof strompelden we zaterdagavond de vier lange trappen naar mijn Amsterdamse zolderkamertje op om deze de volgende ochtend met flink wat spierpijn weer af te dalen. De acht kilo wegende vlakschuurmachine lag ons in de loods alweer vrolijk op te wachten.

Omdat ik het bankdrukken, moet ik toegeven, tegenwoordig ook wel eens een dagje oversla, viel deze klus me behoorlijk tegen. Het zware ding moet niet alleen ondersteboven zijn werk doen (we hadden de zwaartekracht nog aanstaan), hij moet ook nog met redelijk wat druk op zijn plek gehouden worden. Ik hield het telkens maar een paar minuten achter elkaar vol, maar gelukkig konden we afwisselen. Bovendien ontdekte ik na een paar uur dat ik buitengewoon veel talent had voor het bijschijnen met de zaklamp en het tussendoor leegschrobben van het schuurpapier met de staalborstel. Mocht je ooit een onderwaterschip kaal willen schuren met een vlakschuurmachine: wees met z’n twee. Heus.

Voor de gaten in de bodem hebben we iemand aan zijn jasje getrokken. Hij heet Bart,
is geboren met een hand aan het roer en begon vandaag aan de reparatie van onze boot.

Dit is Bart.

Net als bij de tandarts heeft hij het gat juist eerst flink wat groter gemaakt. Stukjes hout rondom de gaten heeft hij weggedrukt om te voelen tot waar dat nog makkelijk ging, toen heeft hij er ruim omheen twee rechthoeken uitgehaald met een fijnzaag waar hij nieuwe stukken watervastverlijmd multiplex in zal zetten. Het geheel wordt zowel binnen als buiten afgewerkt met epoxy hars waarna we alles glad zullen schuren. Op een paar plekken in het onderwaterschip is de eerste houtlaag wat beschadigd geraakt. Ook hier zal epoxy onze vriend zijn. Als alles dichtgesmeerd en gladgeschuurd is wordt het tijd voor zo’n vijf lagen verf en niet te vergeten, een finishing touch van antifouling. Of er moet zich iemand melden die verwacht over een paar maanden heel veel trek in mosselen te hebben. Ik heb nog wel een duikbril liggen.

Ten slotte even de kosten van deze klusfase op een rij:

Bandschuurmachine huur bij Praxis: 24,- voor een weekend. (+90,- borg)
Schuurbanden Praxis: rond de 4,- per band, afhankelijk van de grofheid. We hebben er 6 versleten. De grofste bleken het best te werken omdat die het minst snel volliepen met stukjes oude primer.
Epoxyhars en blik ‘harder 455’: 25,- Deze harder is geschikt voor verwerking bij een temperatuur vanaf 5 graden Celsius. Anders dan bij bijvoorbeeld verf, hardt epoxy uit als het warm wordt, ipv bij afkoeling. Wanneer de ruimte waarin gewerkt wordt kouder is dan aangegeven op het blik harder, zal de epoxy zacht blijven. Let hier dus goed op als je er zelf mee aan de slag wil.
Barts loon: 250,-