Tassen vol dingetjes, bakjes met schroeven en katrollen, zakken met staalkabels: sinds we de oude mast afgeschreven hebben ligt de beaut vol met deze attributen. Alles is afkomstig van het acht meter lange houten gevaarte dat zo ongeveer van top tot teen rot bleek te zijn. Een jaar geleden vonden we op marktplaats een mast met ongeveer dezelfde afmetingen als de onze. We sloten een mooie deal en voeren het ding van Aalsmeer naar de NDSM werf in Amsterdam. Omdat deze unit van een ander type boot afkomstig was en er bovendien ook aan deze mast nog behoorlijk wat moest gebeuren, haalden we alle metalen delen eraf. Vol moed begonnen we half maart vorig jaar in de loods van een vriend aan de opknapklus. Uitgesmeerd over een flink aantal weekenden zetten we ons aan het demonteren, schuren, zagen, injecteren, omwikkelen en lakken. Om onze gastvrije vriend niet te veel tot last te zijn hesen we het ding aan het eind van iedere klusdag een flink stuk richting plafond.

Ook in deze mast bleek een rot stuk te zitten, maar in dit geval ging het om niet meer dan het vullen van een kies, waar bij mast 1 de tandarts direct had aangestuurd op een kunstgebit. Kwestie van alle troep eruit pulken, nieuwe delen zagen en de hele boel schuin verlijmen. Van deze gelegenheid wil ik graag gebruik maken om Daans wiskundeleraar te bedanken.

Over de gehele lengte was de boel ietwat gaan kieren. Maar dat was geen punt, want daarom mocht ik weer met epoxy aan de slag en dat is voor iedereen leuk. Is voor de mast ook leuk.

Toen de basis weer stevig was gingen de lagen lak er weer 1 voor 1 op. Tussendoor deden we nog iets met een glasvezel mat. Ook plezierig.

Na het takelen zagen we vaak nog een paar vergeten plekjes. Zoiets als de deur dichttrekken en daarna pas nadenken of je alles wel bij je hebt.

Afijn, omdat we tussen deze main mastbusiness ook nog een aantal trivialere bezigheden hadden lopen in 2015 zoals bijvoorbeeld het runnen van twee eigen bedrijven en het afhandelen van een juridisch conflict met onze huisbaas was de mast een aantal maanden later klaar dan gepland. Onze vriend van de loods heeft veel geduld met ons gehad waarvoor wij hem zeer dankbaar zijn. Frits, bedankt.

En nu dan dus al die tassen met dingetjes. Waar hoorde alles toch ook al weer allemaal… gelukkig hebben we de foto’s nog. De beaut staat inmiddels weer op de kant waar we bezig zijn met het dek. (Nee, het houdt nooit op). Zodra dat gepiept is, bouwen we de nieuwe mast op, bellen we Hijskraan Harry weer en beuken we dat Markermeer op. Windkracht anderhalf, here we come!